Tak jakoś smutno jest, gdy cudze chwalimy, a swego nie doceniamy. A
przecież wspaniały język mamy, z gęsiami się nie dogadamy. Brzmimy zbyt
ładnie. Także kradnę twórczość, by bez faworyzacji uczcić piękne słowa
Twórców wyższego kalibru, a może po prostu bardziej znanych.
Czesław Mozil i Mela Koteluk - Pieśń o Szczęściu
Bądźcie Błogosławieni bajecznym Polskim słowem, w końcu jesteśmy Polakami, dbajmy o to by globalizacja nie pochłonęła tego pięknego języka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz