przebrzmiewa zimowe mrozy,
kąsając po omacku tych
którzy od niego odeszli.
Bawiąc się w świecie bez przyszłości
otrącając to co powstało szmat czasu temu.
Biegnać za szczęściem
złudnym, zgubnym.
Nie zauważając miłości jaką nas obdarowano.
Miłością do rzeczy nietrwałych, a zarazem nieśmiertelnych.
Wierzysz?
Kochasz i tęsknisz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz